Autor: admin

W związku z odwołaniem lotu z powodu pandemii pasażerowi przysługuje:

• zwrot ceny zakupionych biletów lub
• zmiana planu podróży.

Do kogo należy skierować wezwanie do zwrotu ceny biletu? 

Prośbę o zwrot ceny zakupionego bilety należy skierować do  przewoźnika, u którego zakupiono bilet lotniczy.

Co powinno zawierać wezwanie do zwrotu ceny biletu? 

• dane wzywającego (imię nazwisko i adres osoby ubiegającej się o zwrot),
• dane innych pasażerów,
• nazwę linii lotniczych,
• numer lotu,
• data rezerwacji,
• lotnisko odlotu i przylotu,
• numer rachunku bankowego, na który ma zostać zwrócona kwota tytułem zwrotu ceny biletów

oraz krótkie uzasadnienie, wskazujące na przyczynę odwołania lotu.

Ograniczenie międzynarodowych połączeń lotniczych z i do Polski do lotów tranzytowych oraz czarterowych z polskimi obywatelami wracającymi zza granicy skutkowało odwołaniem rezerwacji biletów lotniczych, co z pewnością pokrzyżowało plany urlopowe wielu z nas. Czy w takiej sytuacji pasażerom – klientom linii lotniczych przysługuje odszkodowanie za odwołany lot?

Zgodnie z rozporządzeniem EU 261/04, w przypadku zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych klientom nie przysługuje rekompensata. Zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej aktualna sytuacja stanowi właśnie takie okoliczności „nadzwyczajne”, tzn. niezależne od linii lotniczej,  w związku z czym pasażer nie powoływać się na niektóre prawa i domagać się odszkodowania np. za odwołanie lotu w terminie krótszym niż dwa tygodnie od jego planowanej daty.

Nie znaczy to jednak, że pasażerowi pozbawieni są jakiejkolwiek ochrony prawnej. Pomimo pandemii Covid  – 19 obywatele Unii Europejskiej są chronieni zbiorem praw pasażerów i to niezależnie od środka transportu jakim podróżują. Przewoźnicy (a zatem także linie lotnicze) muszą zaoferować swoim klientom zwrot kosztów (zwrot ceny biletów) lub zmianę planu podróży, jeżeli ich lot został odwołany. 

Linie lotnicze proponują alternatywne formy rekompensaty, takie jak zamiana odwołanego przelotu na voucher bądź zmiana terminu podróży.

Jeśli pasażerowie zdecydują się, już po otwarciu przestrzeni powietrznej dla lotów komercyjnych na odwołanie podróży z własnej inicjatywy, zwrot kosztów biletu będzie zależał od jego rodzaju (czy był bezzwrotny, czy nie) oraz możliwości, jakie oferuje swoim klientom dany przewoźnik. Kwestia wszelkich zwrotów poniesionych przez pasażera kosztów zależna jest od treści Ogólnych Warunków Przewozu i Regulaminu danej linii lotniczej. 

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat

Magdalena Smędzik
aplikant adwokacki

Zgodnie z przepisami Prawa Upadłościowego:

• dłużnik obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie 30 dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości;
• w przypadku, gdy dłużnikiem jest spółka z o. o. obowiązek ten ciąży na każdym członku zarządu;
• brak złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym terminie spowoduje, iż członkowie zarządu będą odpowiadać za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem osobistym.

Czy epidemia stanowi przyczynę wyłączającą powyższy obowiązek? 

Pandemia COVID – 19 nie stanowi przyczyny wyłączającej obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki.

Gdzie należy dokonać złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości? 

Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd upadłościowy właściwy ze względu na siedzibę spółki.

Kryzys gospodarczy, spowodowany ogólnoświatową pandemią COVID – 19 z pewnością doprowadzi lub już doprowadził do problemów z płynnością finansową wielu przedsiębiorstw. Na przedsiębiorców prawo nakłada obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie 30 dni od dnia zaistnienia stanu niewypłacalności. Brak złożenia wniosku w określonym terminie spowoduje, że wierzyciele spółki będą mogli dochodzić przed sądem zapłaty wymagalnych zobowiązań spółki bezpośrednio od członków zarządu z ich majątku osobistego.

Z dopełnienia powyższego obowiązku nie zwalnia aktualna sytuacja spowodowana ogłoszonym stanem epidemii. Również oczekiwanie przez przedsiębiorców na pomoc ze strony państwa w obliczu kryzysu gospodarczego nie wyłącza obowiązku odpowiedniego reagowania na zaistniałą sytuację w zarządzanym przedsiębiorstwie.

Oznacza to, że mimo pandemii koronawirusa członkowie zarządu, aby zwolnić się od odpowiedzialności za zobowiązania spółki muszą w odpowiednim czasie złożyć do sądu upadłościowego wniosek o ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa.

Kiedy Twoje przedsiębiorstwo stanie się niewypłacalne?

• jeżeli utraci zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych,
• gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.

Pomimo nadzwyczajnej sytuacji, panującej aktualnie w naszym kraju, powyższe zasady nie uległy zmianie. W związku z dynamicznym rozwojem pandemii, ważne jest, aby na bieżąco monitorować sytuację finansową spółki. W przypadku jakichkolwiek problemów z płatnościami, należy rozważyć, czy stan finansów spółki nie uzasadnia złożenia wniosku o głoszenie przez sąd upadłości. Należy pamiętać,  że jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zostanie złożony za późno, tj. po upływie 30 – dniowego terminu od zaistnienia stanu niewypłacalności, członkowie zarządu będą odpowiadać solidarnie za zobowiązania spółki, ze swojego osobistego majątku.

Aby uniknąć konieczności regulowania zobowiązań spółki należy:

• przeanalizować stan finansów spółki pod kątem jej niewypłacalności w rozumieniu Prawa Upadłościowego,
• dokonać oceny, czy kondycja finansowa spółki uzasadnia złożenie wniosku o ogłoszenie jej upadłości,
• przygotować niezbędne dokumenty do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości,
• sporządzić stosowny wniosek do sądu upadłościowego.

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat

Magdalena Smędzik
aplikant adwokacki

Jeżeli:

• przeszkoda w wykonywaniu pracy nastąpiła z przyczyn leżących po stronie pracodawcy,
• pracownik jest gotowy do wykonywania pracy,
• przestój nie jest zawiniony przez pracownika

pracownikowi należy się wynagrodzenie za pracę wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia.

Zagrożenie spowodowane rozprzestrzeniającym się wirusem jest źródłem wielu problemów, zarówno przedsiębiorców, jak i pracowników. Z powodu epidemii wiele zakładów pracy ograniczyło swoją działalność, a niektóre z nich wręcz zaprzestało produkcji z powodu ogólnoświatowego przestoju gospodarczego.

Czy w takiej sytuacji pracownik ma prawo do wynagrodzenia?

Powyższą kwestię regulują przepisy prawa pracy. Pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia.

W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Wynagrodzenie przysługuje pracownikowi za czas niezawinionego przez niego przestoju. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, wynagrodzenie nie przysługuje. Należy jednak przyjąć, że konieczność zamknięcia zakładu pracy lub ograniczenia jego działalności w celu przeciwdziałania COVID-19 będzie przyczyną dotyczącą pracodawcy, chociaż przez niego niezawinioną.

Należy pamiętać, że pracownik – aby zachować prawo do wynagrodzenia – musi wyrażać gotować do podjęcia swoich obowiązków pracowniczych, np. pozostając w miejscu pracy lub oczekując na wezwanie pracodawcy w innym miejscu. Wówczas pracownik powinien aktywnie manifestować pozostawanie w stanie permanentnej (stałej) gotowości do natychmiastowego podjęcia i świadczenia pracy w uzgodnionym miejscu, czasie i rozmiarze pracy, co wymaga co najmniej systematycznego lub periodycznego powiadamiania pracodawcy o miejscu przebywania i sposobach wezwania pracownika do świadczenia pracy w formach dostatecznie informujących pracodawcę o stanie gotowości do pracy.

W związku z powyższym samo bierne oczekiwanie na wezwanie pracodawcy w okresie przedłużającego się przestoju może okazać się niewystarczające do uznania gotowości do pracy, w szczególności podczas przedłużającego się okresu tzw. przestoju. Pracownik przez cały ten okres musi być do dyspozycji pracodawcy.

Odmowa wypłaty wynagrodzenia za okres niewykonywania pracy z powodu pandemii, jeżeli pracownik wyrażał gotowość do jej świadczenia stanowi naruszenie prawa przez pracodawcę i przyznaje uprawnienie do dochodzenia zapłaty przed sądem pracy.

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat

Magdalena Smędzik
aplikant adwokacki

Ustawa z dnia 31 marca 2020 r., zwana tarczą antykryzysową, w związku z kryzysem gospodarczym, spowodowanym pandemią koronawirusa, wprowadza katalog świadczeń dla przedsiębiorców.  Jednym z takich świadczeń jest tzw. świadczenie postojowe.

Komu przysługuje?

• osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą lub
• wykonującej umowę cywilnoprawną, tj.:
  1. agencyjną,
  2. zlecenia,
  3. inną umowę o świadczeniu usług, do której stosuje się przepisy o umowie zlecenia,
  4. o dzieło

pod warunkiem, że osoba ta nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.

Jakie warunki trzeba spełnić, aby otrzymać świadczenie? 

Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna.

Osobie prowadzącej działalność gospodarczą świadczenie przysługuje, jeżeli prowadziła działalność gospodarczą przed dniem 1 lutego 2020 r, i :

• nie zawiesiła prowadzenia działalności gospodarczej oraz
  • przychód z działalności w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc i nie przekroczył 15 681 zł;
  • działalność gospodarcza została zarejestrowana przed 1 marca 2020 r.;
• zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020 r. oraz

przychód z prowadzenia działalności gospodarczej uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 15 681 zł.

Osobie wykonującej umowę cywilnoprawną świadczenie przysługuje jeżeli:

• umowa została zawarta przed dniem 01 lutego 2020 r.,
• przychód z umowy cywilnoprawnej uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy niż 15 681 zł.

Jaka jest wysokość świadczenia? 

Świadczenie wynosi 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 2 080 zł, chyba że:

• wysokość przychodu z tytułu umów cywilnoprawnych w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku wynosi mniej niż 50% minimalnego wynagrodzenia, tj. 1 300 zł – wtedy świadczenie odpowiada sumie tego przychodu,
• osoba korzysta ze zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106). – wtedy świadczenie wynosi 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, czyli 1 300 zł.

W przypadku zbiegu praw do więcej niż jednego świadczenia postojowego przysługuje tylko jedno.

Gdzie składać wniosek? 

Wniosek należy złożyć do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Osoba wykonująca umowę cywilnoprawną składa wniosek za pośrednictwem odpowiednio zleceniodawcy lub zamawiającego.

Co powinien zawierać wniosek?

• dane osoby uprawnionej (imię i nazwisko, numer PESEL, a jeżeli nie nadano tego numeru, serię i numer dowodu osobistego lub numer paszportu);
• numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru, numery PESEL i REGON;
• adres do korespondencji w przypadku osób, wykonujących umowę cywilnoprawną;
• nazwę skróconą płatnika składek w przypadku osób prowadzących działalność gospodarcza;
• wskazanie rachunku płatniczego osoby uprawnionej prowadzonego w kraju lub wydanego w kraju instrumentu płatniczego;
• dane odpowiednio zleceniodawcy albo zamawiającego za pośrednictwem którego składany jest wniosek: a) imię i nazwisko, nazwę skróconą, b) numer NIP, a jeżeli nie nadano tego numeru – numery PESEL i REGON, c) adres do korespondencji;
• oświadczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą oraz odpowiednio zleceniodawcy lub zamawiającego potwierdzające spełnienie wymogów do otrzymania świadczenia oraz kopię umów cywilnoprawnych.

Jaki jest termin na złożenie wniosku? 

Wniosek składa się najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym zostanie zniesiony ogłoszony stan epidemii.

W ostatnim czasie słyszeliśmy wiele o planowanych rozwiązaniach prawnych, które mają wspomóc przedsiębiorców w tym trudnym dla nich czasie.

Tzw. tarcza kryzysowa przewiduje szereg ulg i uprawnień, mających na celu odciążenie w czasie kryzysu: pracowników, przedsiębiorców oraz świadczących usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne. Jednym z takich rozwiązań jest tzw. świadczenie postojowe. Pełni ono funkcję jednorazowego zasiłku. Świadczenie to nie będzie zatem podlegać opodatkowaniu z uwagi na jego socjalny charakter.

W sytuacji, w której przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, bądź świadczący usługi w oparciu o jedną z wymienionych w niniejszym artykule umów, z uwagi na pandemię COVID – 19 doświadczył przestoju w prowadzonej działalności lub wykonaniu umowy cywilnoprawnej, warto rozważyć możliwość skorzystania z proponowanego świadczenia.

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat

Magdalena Smędzik
aplikant adwokacki