Kategoria: aktualności

Przez ostatnich kilka tygodni spora część pracowników wykonywała swoje obowiązki w domach. Doświadczenie to pokazało, że w wielu przypadkach pozostawanie przez pracowników w biurze nie jest niezbędnym, by ci wykonywali należycie swoje obowiązki, a może przyczynić się do ograniczenia kosztów pracodawcy. W niniejszym tekście opisujemy najważniejsze obowiązki pracodawcy i pracownika w sytuacji wykonywania pracowniczych obowiązków w formie telepracy.

Zgodnie z Kodeksem pracy, telepracą jest praca wykonywana regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej. Telepracownikiem natomiast jest pracownik, który pracę w takich warunkach wykonuje, a wyniki swojej pracy przekazuje pracodawcy za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Należy pamiętać, że warunki stosowania telepracy określa się w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i zakładową organizacją związkową (jeżeli organizacji tych jest więcej, to wszystkie biorą udział w ustalaniu regulaminu). Jeżeli w terminie 30 dni od dnia przedstawienia przez pracodawcę projektu porozumienia, nie dojdzie do jego ustalenia, pracodawca samodzielnie określa warunki telepracy, musi mieć jednak na uwadze ustalenia podjęte podczas rozmów z zakładowymi organizacjami związkowymi. Jeżeli u danego pracodawcy nie funkcjonują zakładowe organizacje związkowe, pracodawca ustala warunki telepracy po konsultacji z przedstawicielami pracowników.

Niezależnie od powyższego, pracownik może samodzielnie złożyć wniosek o wykonywanie pracy w warunkach telepracy. Pracodawca wniosek ten uwzględnia, chyba że – z uwagi na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika – nie jest to możliwe. O przyczynie odmowy uwzględnienia wniosku pracodawca informuje pracownika w postaci papierowej lub elektronicznej. Uzgodnienie, że praca będzie wykonywana w warunkach telepracy, może nastąpić przy zawieraniu umowy o pracę lub w trakcie zatrudnienia, a inicjatorem może być także pracodawca. Co istotne, brak zgody pracownika na zmianę warunków pracy na telepracę w trakcie zatrudnienia nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę.

Podstawowym obowiązkiem pracodawcy jest dostarczenie pracownikowi sprzętu niezbędnego do wykonywania pracy w formie telepracy, a następnie ubezpieczenie tego sprzętu. Sprzęt musi spełniać warunki bezpiecznej i higienicznej pracy, przy czym rodzaj sprzętu uzależniony jest od rodzaju pracy. W praktyce najczęściej będzie to sprzęt komputerowy. Pracodawca jest też zobowiązany pokryć koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją sprzętu oraz zapewnić pracownikowi pomoc techniczną i niezbędne szkolenia w zakresie obsługi sprzętu.

Należy jednak pamiętać, że pracodawca i pracownik mogą w powyższym zakresie postanowić odmiennie. Dla przykładu, pracownik może korzystać z własnego sprzętu. W takim wypadku przysługuje mu ekwiwalent pieniężny, którego wysokość zależy przede wszystkim od norm zużycia sprzętu i jego cen rynkowych. Jeżeli pracownik korzysta z własnego sprzętu, strony powinny dodatkowo ustalić zasady ubezpieczenia tego sprzętu. Ustalony winien być również sposób porozumiewania się stron oraz kontroli wykonywania pracy przez pracownika. Pracodawca określa także zasady ochrony danych przekazywanych pracownikowi oraz przeprowadza, w miarę potrzeb, instruktaż i szkolenie w tym zakresie.

Nadto, pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikowi, na zasadach przyjętych dla ogółu pracowników, możliwość przebywania na terenie zakładu pracy, kontaktowania się z innymi pracownikami oraz korzystania z zakładowych obiektów socjalnych. Jeśli pracownik pracę wykonuje w domu, pracodawca ma obowiązek weryfikowania czy spełnione zostały normy bezpiecznej i higienicznej pracy. Na każdą jednak kontrolę pracodawca musi uzyskać zgodę pracownika, a wykonywanie czynności kontrolnych nie może naruszać prywatności pracownika i jego rodziny ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych. Pracodawca musi dbać o równe traktowanie wszystkich pracowników, w tym tych wykonujących pracę w formie telepracy.

Telepracownik jest zobowiązany przede wszystkim do wykonywania na rzecz pracodawcy pracy, na zasadach i warunkach określonych w umowie. Pracownik ma obowiązek stosowania się do poleceń pracodawcy. Pracownik winien stosować się do postanowień o miejscu i czasie pracy. Telepracownik jest zobowiązany do pozostawania (w czasie pracy) w kontakcie z pracodawcą oraz do przesyłania wyników swojej pracy. Nadto, pracownik musi dbać o należyty stan techniczny powierzonego sprzętu i sprawować nad nim pieczę, jak też stosować się do wytycznych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracownik nie może podejmować działań w celu uniemożliwienia pracodawcy kontroli w miejscu wykonywania pracy, nawet wtedy, kiedy praca wykonywana jest w domu pracownika.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Wprowadzenie na terenie Rzeczypospolitej stanu epidemii i związane z tym ograniczenia w działalności urzędów wpłynęły na podjęcie przez wiele osób decyzji o założeniu profilu na ePUAP. ePUAP to elektroniczna platforma usług administracji publicznej, dzięki której obywatele mogą komunikować się z urzędami i załatwiać wiele spraw. Platforma ta intensywnie się rozwija, a wejście w życie rozwiązań proponowanych w tarczach antykryzysowych poszerzyło kategorie spraw, które można załatwić za pośrednictwem ePUAP.

Aby można było korzystać z ePUAP konieczne jest założenie i potwierdzenie profilu zaufanego. Najprostszym sposobem na założenie profilu jest wykorzystanie w tym konta założonego w celu korzystania z innych usług. Wystarczy kliknąć w odpowiednią zakładkę, a następnie potwierdzić SMS-em wolę założenia profilu. Taką możliwość daje aktualnie dziesięć firm, a w tym PKO BP, Santander, Pekao SA, mBank czy ING. Profil zaufany możemy założyć również z wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego, który służyć będzie do potwierdzenia danych. Jeżeli nie posiadamy możliwości założenia profilu za pośrednictwem sieci Internet, będziemy musieli potwierdzić swoją tożsamość (poprzez okazanie dokumentu tożsamości) w jednym z punktów.

Po pierwsze, platformy ePUAP można użyć do rozliczenia podatku. Przypomnieć należy, że odsetek za opóźnienie w płatności podatku nie zapłacimy, jeśli rozliczymy się do 1. czerwca. Nadto, za pomocą ePUAP możliwe jest założenie działalności gospodarczej oraz jej zawieszenie. Przedsiębiorcy mogą wykorzystać ePUAP do podpisywania dokumentów składanych do KRS. ePUAP pozwala również na składanie i podpisywanie dokumentów takich jak wniosek o wydanie dowodu osobistego lub odpisów aktów stanu cywilnego, a także wymeldować się z miejsca pobytu stałego lub czasowego (nie można się jednak w ten sposób zameldować).

Nadto, ePUAP służy osobom pobierającym świadczenia (500+, Karta Dużej Rodziny) do składania wniosków o ich wypłatę. Przy wykorzystaniu ePUAP możemy także zweryfikować swoje dane w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, sprawdzić wysokość składek zaewidencjonowanych na naszym koncie, jak również złożyć wniosek o zwolnienie ze składek w związku z epidemią.

ePUAP daje też możliwość zarejestrowania pojazdów, sprawdzenia liczby punktów karnych i terminu ich wygaśnięcia. Możliwe jest użycie ePUAP do otrzymania e-recepty, e-zwolnienia oraz przechowywania historii zdrowia.

Nie należy zapominać, że tzw. tarcze antykryzysowe wprowadziły, na czas stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego, możliwość składania za pośrednictwem ePUAP pism do sadów powszechnych.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat
gorecki@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Epidemia i stanowiące jej następstwo ograniczenia w życiu codziennym, w tym w szczególności zamknięcie sklepów, sprawiły, że sporo osób częściej robi zakupy za pośrednictwem Internetu. Wielu przedsiębiorców uniknęło upadłości dzięki oferowaniu swoich produktów w formie e-commerce. Doświadczenia epidemiczne ukazały, jak ważne jest odpowiednie przygotowanie się na przeniesienie działalności do sklepów internetowych.

Wielu przedsiębiorców, którzy dotychczas prowadzili wyłącznie sklepy stacjonarne (restauratorów, prowadzących kawiarnie i piekarnie, a także specjalistyczne sklepy ze sprzętem sportowym), zaczęło prowadzić sklepy internetowe. Lektura regulaminów publikowanych na stronach internetowych tych przedsiębiorców prowadzi do wniosku, że wielu z nich popełnia błędy, które mogą skutkować roszczeniami konsumentów, a nawet odpowiedzialnością przed Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Podpowiadamy, jak uniknąć takich błędów. 

Po pierwsze, należy odróżnić regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną od regulaminu sklepu internetowego. Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną nakłada na każdego przedsiębiorcę posiadającego stronę internetową obowiązek umieszczenia tamże regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną. Co istotne, regulamin taki musi być na stronie zamieszczony, nawet jeżeli przedsiębiorca nie posiada sklepu internetowego.  Świadczeniem usług drogą elektroniczną jest już udostępnienie klientowi strony internetowej do korzystania.

Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną określa w szczególności: 1) rodzaje i zakres usług świadczonych drogą elektroniczną; 2) warunki świadczenia usług drogą elektroniczną, w tym wymagania techniczne niezbędne do współpracy z systemem teleinformatycznym, którym posługuje się usługodawca oraz zakaz dostarczania przez usługobiorcę treści o charakterze bezprawnym; 3) warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie usług drogą elektroniczną; 4) tryb postępowania reklamacyjnego. Przedsiębiorca może również zamieścić w regulaminie inne informacje. Warto wspomnieć, że nieumieszczenie na stronie internetowej regulaminu lub umieszczenie go w formie niepełnej może łączyć się z karą grzywny.

Regulamin sklepu internetowego określa natomiast zasady działania danego sklepu, w tym sposoby dokonywania płatności, wysyłki i zwrotów. Należy pamiętać, by taki regulamin nie zawierał klauzuli abuzywnych. Klauzule abuzywne to zapisy umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie, kształtujące jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające jego interesy. Takie postanowienia nie będą wiązać konsumenta. Dla przykładu, będą to postanowienia nakładające na konsumenta obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej, jak też te wyłączające lub ograniczające odpowiedzialność względem konsumenta za szkody na osobie. Regulaminy nie powinny też zawierać postanowień naruszających równowagę kontaktową między przedsiębiorcami, gdyż takie zapisy mogą zostać uznane za nieważne.

W regulaminie warto zawrzeć postanowienia na wypadek niemożności wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę, np. z uwagi na epidemię i ograniczenia z nią związane. Można też zawrzeć postanowienie przewidujące rozwiązanie na wypadek zaistnienia nadzwyczajnej, nieprzewidywalnej zmiany stosunków. Należy jednak pamiętać, by postanowienia takie nie przybrały postaci klauzul abuzywnych, nakazujących konsumentowi wykonanie zobowiązania (np. dokonanie zapłaty) mimo niewykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę.

Sprzedaż internetowa łączy się również z obowiązkiem umożliwienia konsumentowi odstąpienia od umowy (bez podania powodu) w terminie 14 dni. Regulamin powinien zawierać postanowienia odnoszące się do tej kwestii oraz do sposobu zwrotu towaru przez konsumenta. Jeżeli przewidujemy rozwiązania korzystniejsze dla konsumenta (np. prawo odstąpienia od umowy w dłuższym terminie), to powinniśmy informacje o tym zamieścić w regulaminie.

Regulamin powinien zawierać informację o zasadach przetwarzania danych osobowych klienta i, stosownie do RODO. Należy wskazać, że o ile Urząd ochrony danych osobowych przewidział możliwość ograniczenia w pewnym zakresie przepisów o ochronie danych osobowych w walce z epidemią, o tyle przepisy te nadal mają pełne zastosowanie w relacjach handlowych.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Projekt tarczy antykryzysowej 3.0 zakłada wprowadzenie zmian w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości, by powrót do „normalności” był możliwy i równocześnie bezpieczny. Poszerzone zostały również uprawnienia notariuszy. Poniżej opisujemy najważniejsze zmiany.

Po pierwsze, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 będzie można wnieść pismo do sądu powszechnego przy użyciu platformy ePUAP. Datą wniesienia pisma będzie w takim wypadku data określona w urzędowym poświadczeniu odbioru. Do pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego nie trzeba dołączać odpisów dla pozostałych uczestników postępowania. Kopie dokumentów elektronicznych w postaci wydruków obowiązany jest sporządzić sąd, a od wnoszącego pismo pobiera się opłatę kancelaryjną w wysokości 10 złotych za każde rozpoczęte dziesięć stron wydruków.

Przy wykorzystaniu platformy ePUAP możliwe jest również dokonywanie doręczeń przez sąd, przy czym wymagana jest zgoda uczestnika postepowania, który uprzednio wniósł pismo za pośrednictwem tej platformy. Doręczenie może odbyć się także za pośrednictwem portalu informacyjnego sądów powszechnych, o ile uczestnik postępowania wyraził na to zgodę. Innym dopuszczalnym sposobem doręczenia pisma będzie wykorzystanie w tym celu poczty elektronicznej, przy czym uczestnik musi wystąpić do sądu o doręczanie pism w ten sposób i wskazać w tym celu adres poczty elektronicznej. Adresat potwierdza odebranie pisma, wnosząc potwierdzenie za pośrednictwem platformy ePUAP lub z adresu poczty elektronicznej, w terminie czternastu dni od dnia nadania pisma lub zamieszczenia go w portalu informacyjnym sądów powszechnych. Za dzień doręczenia pisma uznaje się dzień wskazany w otrzymanym przez sąd potwierdzeniu. W braku potwierdzenia doręczenie pisma uznaje się za dokonane z upływem czternastu dni od jego nadania lub zamieszczenia w portalu informacyjnym sądów powszechnych.

Warto też wskazać, że ustawa przyznaje notariuszowi uprawnienie do wydrukowania dokumentu elektronicznego sporządzonego przed podmiot publiczny i opatrzenia wydruku data pewną, przy czym dokument ten musi być niezbędny do przeprowadzenia czynności notarialnej. Taki sporządzony przez notariusza dokument będzie mieć moc prawną dokumentu elektronicznego.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat
gorecki@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Tarcza antykryzysowa 3.0 weszła w życie, przyjęto 47 z 87 poprawek zarekomendowanych przez Senat. W przedmiotowym tekście przedstawiamy zmiany w finalnym projekcie ustawy.

Jednym z najważniejszych dla przedsiębiorców elementów tarczy jest zapis przewidujący ulgę w składkach na ubezpieczenie społeczne dla samozatrudnionych. Zmiana tej regulacji polega na zastąpieniu sformułowania „luty 2020 r.”sformułowaniem „pierwszy miesiąc, za który składany jest wniosek o zwolnienie z opłacania składek”. Oznacza to, przedsiębiorca chcący uzyskać ulgę nie mógł uzyskać dochodu przekraczającego 7 000 zł w pierwszym miesiącu, którego dotyczy wniosek. Ze zwolnienia będą mogły zatem skorzystać osoby, których dochód spadł poniżej 7 000 zł dopiero w marcu lub kwietniu 2020 r.

Nadto, osoby prowadzące jednoosobowe firmy będą mogły uzyskać zwolnienie z obowiązku zapłaty składek za kwiecień i maj 2020 r., nawet jeśli te zostały już opłacone.

Rozszerzono katalog podmiotów uprawnionych do skorzystania z dofinansowania do wynagrodzeń pracowników o instytucje posiadające tytuł prawny do zabytku o statusie pomnika historii lub zabytku wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO.  

Zgodnie z najnowszym brzmieniem ustawy, cudzoziemiec wnioskujący o polską wizę nie będzie zobowiązany (w oznaczonych przypadkach) do osobistego złożenia dokumentów.

Przyjęta została także poprawka, zgodnie z którą wpłata na Państwowy Instytut Sztuki Filmowej będzie mogła być przez przedsiębiorcę zaliczona jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Nie została natomiast przyjęta poprawka podnosząca zasiłek dla bezrobotnych do kwoty 1 800 zł oraz pozwalająca na pobieranie go także przez osoby, które pracowały w innych krajach Unii Europejskiej. Sejm nie poparł również poprawki pozwalającej na zwolnienie z podatków od darowizn, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku VAT zakupu wyrobów medycznych, środków ochrony osobistej oraz urządzeń i środków myjących i odkażających, przeznaczonych dla szpitali, domów pomocy społecznej, zakładów opiekuńczo-leczniczych i placówek opiekuńczo-terapeutycznych.

Nadto, uznania Sejmu nie zdobyła poprawka przewidująca dodatkowe zasiłki opiekuńcze, jak też poprawka wydłużająca bezpłatny dostęp do leków z listy leków refundowanych przysługujący kobietom w ciąży na okres połogu (o dodatkowe 8 tygodni).

Sejm odrzucił również poprawki mające na celu wykreślenie z tarczy 3.0 przepisów, które w ocenie Senatu nie dotyczą pomocy związanej z epidemią. Odrzucone zostały zatem poprawki dotyczące nowych zasad wyboru prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz skrócenia kadencji obecnego Prezesa.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

W następstwie epidemii i wprowadzonych ograniczeń w funkcjonowaniu instytucji publicznych, wielu rodziców zmuszonych jest przynajmniej częściowo porzucić pracę, by opiekować się dziećmi. Aby zadbać o ich bezpieczeństwo finansowe, tzw. tarcze antykryzysowe rozszerzają instytucję zasiłku opiekuńczego.

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy w wymiarze nieprzekraczającym 14 dniprzysługuje w przypadku zamknięcia żłobka, szkoły lub innej instytucji, jak też w sytuacji, w której z powodu epidemii opieki nie może sprawować inny opiekun, ubezpieczonemu opiekunowi:

• dziecka do lat 8;
• dziecka legitymującego się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat;
• dziecka z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego;
• dorosłej osoby niepełnosprawnej.

Możliwość pobierania zasiłku została wydłużona do 24. maja 2020 r. Od 6. maja otwarte mogą być placówki opieki nad najmłodszymi dziećmi (żłobki, przedszkola). Należy pamiętać, że rodzic nie ma obowiązku posyłać dziecka do takiej placówki. Jeżeli mimo otwarcia placówki, rodzice z powodu epidemii będą obawiać się posyłać do niej dzieci, zasiłek dodatkowy nadal będzie im przysługiwać. Zasiłek będzie im przysługiwać także wtedy, kiedy placówka, do której dziecko uczęszczało w okresie przed epidemią, nie będzie w stanie zapewnić opieki wszystkim dzieciom.

W celu otrzymania zasiłku opiekuńczego, należy złożyć u swojego płatnika składek (np. pracodawcy), oświadczenie o sprawowaniu opieki nad dzieckiem, według wzoru dostępnego na stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Należy mieć na uwadze, że zasiłek w dodatkowym wymiarze 14 dni przysługuje łącznie obojgu rodzicom, niezależnie od liczby dzieci wymagających opieki. Zasiłek nie będzie przysługiwać, jeżeli którykolwiek z rodziców jest w stanie zapewnić dziecku opiekę. Co istotne, dodatkowego zasiłku nie wlicza się do limitu 60 dni zasiłku opiekuńczego w roku kalendarzowym przyznawanego na zasadach ogólnych.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat
gorecki@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

18. maja zostały otwarte restauracje, bary i inne lokale gastronomiczne. W celu zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom i klientom tych lokali, wydano wytyczne, do których muszą stosować się osoby prowadzące lokale. Niniejszy tekst ma na celu zwięzłe przedstawienie tych wytycznych.

Zgodnie z przedmiotowymi wytycznymi, pracodawca obowiązany jest zapewnić osobom zatrudnionym rękawiczki jednorazowe lub środki do dezynfekcji rąk. Obsługa mająca styczność z klientami (kelnerzy, barmani, kasjerzy) powinni nosić także maseczki. Stanowiska pracy winny znajdować się w półtorametrowej odległości od siebie, ale jeżeli jest to niemożliwe, pracownikom należy zapewnić środki ochrony osobistej. Wskazana jest taka organizacja pracy, by możliwe było uniknięcie zbędnych interakcji międzyludzkich, jak też zapewnienie jak najmniejszej liczby pracowników przebywających jednocześnie w lokalu. Pracodawca powinien zadbać, by pracownicy znali i przestrzegali zasad higieny osobistej, jak również informowali o złym stanie swego zdrowia.

Należy zwrócić szczególną uwagę na dyscyplinę utrzymania dwumetrowej odległości pomiędzy osobami stojącymi w kolejce, poprzez zastosowanie widocznych wskazówek (np. naklejki na podłodze). Klienci zobowiązani są dezynfekować ręce niezwłocznie po wejściu do lokalu (płyn do dezynfekcji powinien być udostępniony w sali jadalnej). Stoliki powinny być ustawione w dwumetrowej odległości od siebie (jeżeli oddzielone są od siebie przegrodami, odległość ta może być zmniejszona do jednego metra). Przy jednym stoliku mogą przebywać wyłącznie osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym lub rodzina. Inne osoby mogą przebywać przy jednym stoliku wyłącznie wówczas, gdy zachowana jest między nimi odległość półtora metra i nie siedzą one naprzeciwko siebie, albo zamontowano przegrody pomiędzy tymi osobami. Na czas konsumpcji możliwe jest zdjęcie maseczek i rękawiczek jednorazowych.

Ogółem, w lokalu nie może przebywać więcej niż jedna osoba na 4 m². Sala powinna być tak zorganizowana, by klienci nie mieli wątpliwości, gdzie mogą przebywać. W lokalu powinna być wywieszona informacja o dopuszczalnej liczbie osób jednocześnie tam przebywających. Klienci powinni być doprowadzeni bezpośrednio do stolika. Z użytku wyłączone będą przestrzenie samoobsługowe. Z obszaru jadalnego muszą zostać usunięte wszelkie dodatki (cukier, sztućce, wazoniki, serwetki).

Niezwykle ważna jest dezynfekcja stolika po zakończeniu obsługi klientówprzy danym stoliku. Po zakończonej dezynfekcji, powinno się na stoliku umieścić tabliczkę z napisem „zdezynfekowano”. Wszystkie powierzchnie wspólne powinny być dezynfekowane w odstępach piętnastominutowych, zaleca się także wietrzenie pomieszczeń. W toalecie powinno się umieścić instrukcję mycia i dezynfekcji rąk, jak też zdejmowania i zakładania maseczek i rękawiczek.

Zamówienia mogą być realizowane także na wynos, bezkontaktowo.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

18. maja zostały po dwumiesięcznej przerwie otwarte gabinety kosmetyczne i fryzjerskie. Nie będą one jednak działać tak, jak w okresie przed epidemią. Osoby prowadzące takie salony będą musiały stosować się do wytycznych wydanych przez Głównego Inspektora Sanitarnego. W przedmiotowym tekście przedstawimy pokrótce najważniejsze zasady funkcjonowania gabinetów kosmetycznych i fryzjerskich.

W wytycznych zawarto zalecenie, by pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych dokonywali, przed rozpoczęciem pracy danego dnia, pomiaru temperatury (w sposób bezdotykowy). Celowym jest także przeprowadzanie codziennego wywiadu dotyczącego stanu zdrowia każdego pracownika. Należy pamiętać, że na te procedury trzeba uzyskać zgodę pracownika. Warto przeorganizować pracę salonu, by ograniczyć liczbę osób jednocześnie w nim przebywających.

Przyjmowanie klientów następuje po wcześniejszym umówieniu za pomocą środków zdalnych. Nie jest dopuszczalne oczekiwanie przez klientów na usługę w poczekalni. Na dzień przed planowanym terminem wizyty, fryzjer lub kosmetolog kontaktuje się z klientem w celu potwierdzenia tego terminu. Klienta należy poinformować o tym, że nie może przyjść na wizytę, jeżeli: występują u niego objawy wskazujące na chorobę zakaźną; jest w trakcie odbywania obowiązkowej izolacji lub kwarantanny; zamieszkuje z osobą, która jest poddana obowiązkowej izolacji lub kwarantannie; w ciągu tygodnia miał kontakt z osobą podejrzaną o zakażenie, zachorowanie lub skierowaną do izolacji.

Jeżeli klienta nie dotyczą żadne okoliczności wymienione powyżej, może on przyjść na umówioną wizytę, a fryzjer lub kosmetolog jest obowiązany poinformować go telefonicznie o zasadach bezpieczeństwa, w tym w szczególności o przyjściu do salonu w maseczce i rękawiczkach jednorazowych. Klient może maseczkę zdjąć jedynie na czas wykonywania zabiegu dotyczącego zasłoniętego obszaru twarzy. Jeżeli klient przyjdzie do salonu bez maseczki lub rękawiczek, fryzjer lub kosmetolog musi mu je zapewnić, przy czym może to zrobić odpłatnie. Po wejściu do gabinetu, klient niezwłocznie myje lub dezynfekuje ręce. W miarę możliwości, powinien to uczynić także przed wyjściem.

W czasie wykonywania usługi, zarówno fryzjer (kosmetolog), jak i klient są zobowiązani nosić maseczki i rękawiczki jednorazowe. W przypadku zabiegów kosmetycznych, niezbędne jest zapewnienie klientowi innych potrzebnych środków ochrony indywidualnej. Nie jest dopuszczalne używanie i wyjmowanie telefonów komórkowych. Fryzjer (kosmetolog) jest obowiązany dołożyć najwyższej staranności, by podczas zabiegu były używane ręczniki i peleryny jednorazowe, a te wielorazowe były dezynfekowane po każdym kliencie. Na jednego fryzjera lub kosmetologa nie powinien przypadać więcej niż jeden klient. Dla każdego klienta należy przygotować zestaw czystych narzędzi. Pomiędzy stanowiskami roboczymi powinna być zachowana odległość co najmniej dwóch metrów. Zalecana jest rezygnacja z podawania napojów klientom.

Po wykonaniu usługi, fryzjer lub kosmetolog powinien zdjąć rękawiczki (powinien to zrobić także wtedy, kiedy zostaną uszkodzone podczas wykonywania usługi), wyrzucić je do kosza i zdezynfekować ręce. Konieczne jest także zdezynfekowanie powierzchni dotykowych na stanowisku roboczym i przewietrzenie pomieszczenia. Fryzjer (kosmetolog) powinien zadbać o to, żeby mieć wystarczająco dużo czasu na posprzątanie i dezynfekcję salonu przed przyjęciem kolejnego klienta.

Jeżeli w gabinecie jest stanowisko sprzedażowe, to możliwe jest jego zachowanie. Należy jednak usunąć testery, a klientów poinformować o niemożności dotykania wystawionych produktów. Wszelkie zbędne dekoracje (kurtyny, sztuczne kwiaty) powinno się usunąć.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Grzegorz Górecki
wspólnik, adwokat
gorecki@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Ogólnoświatowa pandemia i kryzys gospodarczy z pewnością nie sprzyjają terminowemu i prawidłowemu wykonywaniu umów zawartych między przedsiębiorcami. Warto zatem wykorzystać to doświadczenie i zabezpieczyć się na przyszłość poprzez zawarcie w kolejnej podpisywanej umowie prawa odstąpienia od niej na wypadek zaistnienia okoliczności uniemożliwiających jej wykonanie przez którąkolwiek ze stron.

Kodeks cywilny wprowadza tzw. ustawowe prawo odstąpienia od umowy oraz tzw. umowne prawo odstąpienia od umowy. Dla przykładu, ustawa stanowi, że jeżeli jedno ze świadczeń wzajemnych stało się niemożliwe wskutek okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność strona zobowiązana, druga strona może od umowy odstąpić. W razie częściowej niemożliwości świadczenia jednej ze stron druga strona może od umowy odstąpić, jeżeli wykonanie częściowe nie miałoby dla niej znaczenia ze względu na właściwości zobowiązania albo ze względu na zamierzony przez tę stronę cel umowy, wiadomy stronie, której świadczenie stało się częściowo niemożliwe.

W umowie można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie. Jeżeli zostało zastrzeżone, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), oświadczenie o odstąpieniu jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostało złożone jednocześnie z zapłatą odstępnego.

Jak wynika z powyższego, dopuszczalne jest zawarcie w umowie prawa odstąpienia od niej. Możliwość skorzystania z tego prawa nie musi być uzależniona od zaistnienia konkretnych okoliczności, ale celowym jest precyzyjne wskazanie przesłanek, których spełnienie uprawnia stronę do skorzystania z prawa odstąpienia. Jako taką okoliczność możemy wskazać nadzwyczajną zmianę stosunków, pamiętając równocześnie, że pojęcie to oznacza okoliczności od stron niezależne, czyli okoliczności o charakterze powszechnym i zewnętrznym, a równocześnie trudnym do przewidzenia. Taką okolicznością będzie z pewnością wystąpienie stanu epidemii, jak też wprowadzenie przez rząd danego państwa obostrzeń wynikających z tego stanu. Jeżeli zależy nam na szerszym zakreśleniu przesłanek uprawniających do odstąpienia od umowy, warto do umowy wprowadzić zamkniętą listę okoliczności uprawniających do złożenia oświadczenia o odstąpieniu. Nic nie stoi na przeszkodzie, by były to okoliczności indywidualne, dotyczące jednej lub obu stron umowy (np. znaczne pogorszenie się sytuacji finansowej jednej ze stron umowy).

Niezwykle istotnym elementem jest wprowadzenie terminu, w ciągu którego strona może skorzystać z prawa odstąpienia. Brak wskazania terminu godzi w pewność stosunków prawnych i z tego względu powoduje nieważność postanowienia, którym prawo to zastrzegamy. Termin ten może być oznaczony przez wskazanie daty kalendarzowej lub czasu wyrażonego w dniach (miesiącach). Oznaczenie terminu może także polegać na wskazaniu zdarzenia przyszłego i pewnego, choćby nie było ono jednoznacznie umiejscowione w czasie. Można także wskazać, że stronie przysługiwać będzie prawo odstąpienia od umowy w wypadku ziszczenia się oznaczonego warunku (np. zwłoka w wykonaniu umowy, niemożliwość wykonania umowy), przy czym zawsze należy wskazać termin, w jakim wykonanie tego prawa będzie możliwe. Termin ten może być co do zasady dłuższy aniżeli termin realizacji samej umowy.

Należy pamiętać, że nie jest wymagane użycie w umowie terminu „odstąpienie”, chociaż z pewnością jest to wskazane, by łatwiej było odczytać wolę stron. Należy jednak unikać określenia „wypowiedzenie”, gdyż ma ono odmienne znaczenie prawne.

Warto mieć na uwadze, że, jeżeli uprawnienie do odstąpienia od umowy wzajemnej zostało zastrzeżone na wypadek niewykonania zobowiązania w terminie ściśle określonym, strona uprawniona może w razie zwłoki drugiej strony odstąpić od umowy bez wyznaczenia terminu dodatkowego. Takie uregulowanie sprzyja szybszemu zakończeniu stosunku prawnego i dyscyplinuje strony, a zatem jeżeli zależy nam na terminowości wykonania zobowiązania, warto zamieścić je w umowie.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl

Aktualna sytuacja gospodarcza stanowi wyzwanie dla wielu przedsiębiorców, ponieważ uniemożliwia realizację zaplanowanych w okresie przed epidemią transakcji, w tym tych polegających na przejęciu lub połączeniu się podmiotów gospodarczych. Rozwiązaniem może być skorzystanie z klauzuli tzw. istotnej niekorzystnej zmiany (ang. Material Adverse Change – MAC).

Klauzula MAC dotyczy wystąpienia zdarzeń, które w sposób istotny i negatywny wpływają na sytuację finansową lub działalność kontrahenta. Klauzule takie stosuje się powszechnie w umowach kredytowych, gdzie pozwalają kredytodawcy na wycofanie finansowania w razie wystąpienia zdarzeń, które poddają w wątpliwość możliwość zwrotu kwoty kredytu przed kredytobiorcę. Niekiedy klauzule te rozszerza się na zdarzenia, które niekorzystnie wpływają na zdolności finansowe grupy kapitałowej, do której kredytobiorca należy. Co istotne, w przypadku umów kredytowych klauzule MAC rzadko zawierają sprecyzowanie okoliczności, od których wystąpienia uzależniona jest możliwość wycofania finansowania, poprzestaje się na ogólnym wskazaniu skutku, czyli pogorszenia się sytuacji finansowej kredytobiorcy.

Klauzulę MAC powszechnie stosuje się w umowach dotyczących fuzji (połączenia) i przejęć spółek handlowych. W tym wypadku klauzula pozwala na wycofanie się z zamierzonej transakcji, jeżeli w okresie pomiędzy zawarciem umowy a sfinalizowaniem transakcji dojdzie do niekorzystnej zmiany sytuacji finansowej spółki przejmowanej lub jednej ze spółek łączących się. Brzmienie tej klauzuli różni się w zależności od umowy. Klauzula MAC może być skonstruowana w sposób ogólny, odwołujący się jedynie do skutku w postaci pogorszenia się kondycji finansowej przejmowanej spółki, pomijający równocześnie przyczyny tego pogorszenia się. Innym sposobem redakcji tej klauzuli jest wymienienie zdarzeń (np. obniżenie przychodów spółki, utrata przez spółkę jednego lub kilku kluczowych kontrahentów, katastrofy naturalne, konflikty zbrojne), których wystąpienie powodujące pogorszenie się sytuacji finansowej spółki umożliwia do odstąpienia od umowy. Zdarzają się także klauzule, w których wyłączono określone zdarzenia spod zastosowania klauzul. 

Z perspektywy inwestora, pożądane jest jak najbardziej ogólne sformułowanie klauzuli, uprawniające go do odstąpienia od umowy w każdym wypadku pogorszenia się sytuacji finansowej spółki przejmowanej. Takie rozwiązanie jest najbardziej korzystne dla inwestora, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę niepewność wynikającą z aktualnej sytuacji w kraju i na świecie.

Jeżeli planując przejęcie spółki, zawarliśmy stosowną umowę, a sytuacja finansowa tej spółki pogorszyła się, to od brzmienia klauzuli MAC w naszej umowie zależy możliwość wycofania się z transakcji. Najprostszą i najbardziej komfortową dla inwestora jest sytuacja, w której umowa nie zawiera sprecyzowanej listy przypadków spełnienia klauzuli MAC, a zawiera wskazanie parametrów finansowych spółki, których pogorszenie uprawnia do odstąpienia od umowy. W takim wypadku możliwości odstąpienia od umowy nie powinna budzić wątpliwości. Jeżeli strony wprost wyłączyły epidemię z możliwości zastosowania klauzuli MAC, to od umowy nie będzie można odstąpić,  nawet jeżeli w następstwie epidemii doszło do pogorszenia się sytuacji finansowej spółki.

Jeśli strony w umowie zawarły klauzulę ogólną, nie precyzując równocześnie parametrów finansowych, których pogorszenie uprawnia do odstąpienia od umowy, niezbędne będzie wykazanie przez inwestora, że epidemia i związane z nią ograniczenia pozostają w związku przyczynowym z pogorszeniem się sytuacji finansowej spółki przejmowanej. Wpływ ten kształtuje się różnie, w zależności od branży. Należy pamiętać, że skorzystanie z klauzuli MAC powinno być poprzedzone wnikliwą analizą umowy i towarzyszącej jej dokumentacji.

W obecnej sytuacji gospodarczej klauzula MAC zyskuje na znaczeniu, a praktyka jej formułowania z pewnością ulegnie zmianie. Dla przykładu, Polska Grupa Lotnicza poinformowała w zeszłym miesiącu, że wycofuje się z zakupu niemieckich linii lotniczych Condor, powołując się na fakt, że plan naprawczy spółki Condor nie uwzględniał epidemii koronawirusa. Z drugiej strony, amerykański bank inwestycyjny Morgan Stanley i przejmowana przezeń spółka E-TRADE zdecydowały się na wyraźne wyłączenie epidemii koronawirusa spod zastosowania klauzuli MAC.

Klauzula MAC jest rzadziej spotykana w pozostałych umowach zawieranych w profesjonalnym obrocie, ale jej zastosowanie i konstrukcja są zbliżone.

Edyta Kuś
aplikantka adwokacka

Daniel Bieszczad
wspólnik, adwokat
bieszczad@bgka.pl

Potrzebujesz pomocy w zwiazku z COVID-19?
Napisz: koronawirus@bgka.pl